Elbette bu bir günlük dizi… Benim için problem olan uzun uzun bakışmalar yada senaryonun yavaş ilerlemesi değil ki… Burada problem olan daha önce izlediğimiz bölümlerle bu bölümlerin çelişmesi bununda mantık hatalarına yol açması… Ortada evlilik yada sevgili olmak gibi bir durum bile yokken öpüşecek olan bir çift nasıl evlendikten sonra bir birinin gözüne bakamaz…
Bu benim için çok büyük bir mantık hatası… Eleştirdiğim konu bu ve bunun gibi nice sahneler..
Çoook Uzun Bakışmalardan Sıkıldık Artık Diyenler Burda mı?
Şimdiye kadar izlediğimiz ve çöp edilen sahneler: Aklıma gelenleri yazıyorum… Aklıma gelmeyen niceleri vardır… Kaldı ki hepsini yazmaya kalksam bilmem kaç ciltlik roman olur…
Seher, Yaman sırtından yaralandığında ona pansuman yapmıştı hem de Yaman’ın üstü tamamen çıplakken… Bence çok güzel bir sahneydi… Seher’in ne kadar ince düşüncel merhametli olduğunu mıy mıy olmadığını gösteren bir sahneydi… Gerçi sonraları birçok kez Yaman’a pansuman yaptı hem de bizzat kendi elleriyle, hepsi bence çok güzeldi çok samimi ve içtendi… Ama bunları çöp ettiler Seher’in saçma tavırlarıyla… Seher yüz bölümü aşkın böyle saçma davranmamıştı şimdi hangi akılla böyle bir tavra soktular neden böyle bir sahneye ihtiyaç duydular anlamak mümkün değil… Kaldı ki Yaman’ın üstünde kısa kollu tişört olmasına rağmen atlet bile değil bildiğin günlük giyilen onunla dışarı çıkılan kısa kollu tişört olmasına rağmen gösterdiği o saçma tavrı ile şimdiye kadar seyrettiğimiz tüm pansuman sahneleri çöp oldu benim gözümde…
Yaman’ın şimdiye kadar gösterdiği kararlı, sözünün arkasında, dediğim dedik hallerinin, cesareti, kendinden emin tavrı hepsi çöp oldu… Yaman Ozan psikopatı yüzünden Seher’i kaybetme korkusunu iliklerine kadar hissetmişti… Seher’i kurtardıktan sonraki onca yaptığı şeylerin hepsi çöp oldu şu andaki tavırları yüzünden… Arif babayla konuşup o gömleği giymeye karar verince gösterdiği tavır ile şimdi gösterdiği tavır arasında dağlar kadar fark var ve bu da onca yaşananı çöp ediyor… Yaman Seher’i sevdiğini anlayınca onu da etkilemek için neler neler yapmıştı…
Kendi hala hasta yatağında yatarken uyanır uyanmaz kimseyi gözü görmemiş o vaziyette Seher’ini aramış onun yanına gitmişti… Hastanede kendi eliyle saçlarını koklaya koklaya ilaç içirmişti… Evde neredeyse sabaha kadar başında beklemişti… Nefes almakta zorlanınca maskesini kendi elleriyle saçlarına dokuna dokuna takıp çıkarmıştı…
Sırf Seher’ine iyi gelecek diye onu yatla geziye çıkaracaktı… Depoda kilitli kaldıklarında yaşadıklarını saymıyorum bile… Sonra beraber yat ile geziye çıkacakken fındıklı çikolatayı bile düşünen Yaman, evlendikten Seher karısı olduktan sonra nasıl böyle kıvıran birine dönüştü anlamak mümkün değil… Şimdi izlediğimin bunca güzel sahne Yaman’ın bu kıvıran habire bir adım atıp on adım geri kaçan halleri yüzünden Seher’in o zamanki tavırları ile şimdiki mıy mıy ve kaçan tavırları yüzünden hepsi çöp oldu benim gözümde…
Sarılmaların en içteni en güzeli olan Yaman’ın Seher’i mezardan kurtardıktan sonra Seher’in Yaman’a sımsıkı sarılması Yaman’ın da kısacık bir bocalamadan sonra Seher’e sımsıkı sarılması sahnesini bile çöp ettiler ya… Yaman’ın kelepçeleri söküp o deponun kilidini açıp çıkarken elini Seher’e uzatması ve Seher’in de Yaman’ın elini kısa bir bocalamadan sonra sımsıkı tutmasını bile çöp ettiler… Seher ile Yaman bunları yaşadıktan sonra nasıl böyle saçma davranabiliyorlar anlayamıyorum…
Şimdi bırak Seher’in Yaman’ın elini tutmasını yanında bile duramıyor ya sarılmayı ise hayal bile edemiyoruz o derece yani… Neymiş utanıyor, neymiş korkuyor, neymiş formalite… Formalite veya değil şu anda resmen evliler oysa bu yaşadıklarını yaşarken neredeyse bir birlerinden nefret ediyorlardı…
Bu neyin kafasıdır anlamak mümkün değil… Madem bir birlerinden nefret ederken çok daha samimi ve içten davranabiliyorlar çok daha mantıklı olabiliyorlar o zaman nefret etsinler kavga etsinler demek geliyor insanın içinden ya… Seher’in bu mıy mıy halleri yüzünden, Yaman’ın korkak halleri yüzünden o sahnelerin hepsi çöp oldu benim gözümde…
Yusuf’un velayet sorunu ilk ortaya çıktığında yaşananlar… Yusuf’u sevgi evlerine götürmüşler Yusuf’ta oradan kaçmış ve Yaman onu bulunca da tekrar oraya gitmesin diye kaçırmıştı Yusuf’u Seher’de ne yapıp edip onları bulmuş ve yanlarına gitmişti tabi… Orada yaşanan onca güzel ve içten sahne hepsi çöp oldu… Sonra sırf velayet için Seher ve Yusuf’a tutulan ayrı evdeki halleri üstelik ilkinde Seher nefret ediyordu Yaman’ın ona kurduğu kumpas yüzünden ama o haldeyken bile yaşadıkları nerde şimdi yaşadıkları nerde… Seher Yaman’ın Yusuf’u alıp yurt dışına kaçacağını öğrendiğinde söyledikleri yaptıkları nerde şimdi yaptıkları nerde… Sonra tekrar velayet sorun olunca beraber yurtdışına kaçacaklardı bunlar ya…
Orada kimse olmadan aynı evde ömürlerini geçireceklerdi… Evlerinin hayalini kuruyorlardı baş başa… Bahçeye ekecekleri sebzeleri, Yusuf için yapacakları salıncağı, gidecekleri piknikleri konuşuyorlardı baş başa… Bunları konuşurken bunları hayal ederken nasıl bu hale gelebildiler anlamak mümkün değil ya… Evlenmeden önce Seher Yaman’ın odasına daha çok giriyordu oysa o oda şimdi ikisininken ne yapsam da kaçsam derdine… Şu anda bırak baş başa konuşmayı Seher Yaman’ın yüzüne bile bakamıyor… Neyin kafasıdır bu anlayamıyorum… Seher’in bu mıy mıy halleri Yaman’ın kıvırmaları hepsi bunca güzel sahneyi çöp ediyor benim gözümde…
Bir kahve içme sahnesi bile çöp edilebilir mi ya… Seher şimdiye kadar Yaman’a her teşekkür etmek istediğinde kahve yapıp kendi elleriyle götürüyordu… Bu sahneler bile ne kadar içten ve samimiydi… Bunlar bile çöp olur mu ya??? Kahve sahnelerinin en güzeli Seher’in Yaman’ı nezarette bile yalnız bırakmayım Yaman’ın istememesine rağmen kahve yapıp getirmesi beraber aralarında parmaklık varken kahve içip sohbet etmeleri sonra Yaman’ı yaralı yaralı hastanede başında askerler nöbetteyken güç bela terasta Seher’e kahve borcunu ödemesi… Yaman’ın Seher’i dışarıda kahve içmeye çıkartıp heyecandan tek yudumda kahveyi kafasına dikmesi…
Şu şahane sahnelerden sonra Yaman’ın gitme beraber kahve içelim bizi böyle görmeleri gerek demesi, Seher’in mutfakta işim var bahanesiyle kaçması gibi saçma bir sahneyle çöp olması değer miydi ya… Bu şahane sahnelerin hepsi bu saçma ve mantıksız tavırları yüzünden çöp oldu benim gözümde…
Öpücük sahneleri bile çöp oldu ya… Yaman habire Seher’i incitmekten korkuyormuş… Birisi bana duygularını söylemenin karşı tarafı nasıl inciteceğini anlatabilir mi??? Birine seni seviyorum demek hem de karşı tarafın seni sevdiğinden de neredeyse eminken nasıl incitmek olabilir acaba??? Velayet için kaldıkları evde neredeyse öpüşeceklerdi ve ikisi de bunu istiyordu üstelik… Bunu nasıl unutabiliyorlar anlamak mümkün değil… İlk İlkbalciğimi bahane edip o gittikten sonra Seher’i öpen Yaman nerede acaba??? Her fırsatta Seher’i öpen Yaman nerede acaba??? Yaman’ın bu habire kaçan halleri korkak tavırları yüzünden tüm öpücük sahneleri çöp oldu benim gözümde…
Daha fazlasını yazamayacağım içim kaldırmıyor ya… 120 bölüm iki günde nasıl çöp edilebilir hayret doğrusu… Nasıl düzelir inanın onu bile düşünemiyorum… Ela sırnaşığı ilk ortaya çıkınca o zamanki saçma ve mantıksız tavırların bile düzeltilme ihtimali vardı bir kardeş abi sözüyle şimdi bu saçma tavırlar nasıl düzelir hiç bilemiyorum doğrusu…
Bilmemki Kim
